Ωραία που ακουμπά επάνω σου το πρωί
ήσυχο σαν ένα χαμόγελο που καλά δε μισάνοιξε
δεν έχει εμπειρία
από την ημέρα που έρχεται τίποτε δε γνωρίζει
μονάχα βαθαίνει χύνεται μέσα σου ως λάδι.
Ενώ το ξέρεις πως γρήγορα θα ξεφτίσει
θα το φάει η ανάγκη ο θόρυβος η συναλλαγή
ένοχος που τον κυνηγούν χωρίς ενοχή
τον βάζουν στον τοίχο και τον εκτελούν.
Μα πώς ανασταίνεσαι το άλλο πρωί
πώς ήσυχα ελπίζεις
έτοιμος να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς
εσύ ο προκαταβολικά σκοτωμένος.
Ενοχή αθωότητος (1966) και στη συγκεντρωτική έκδοση Επί συνόλου. 1949-1981, 1986.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου