Τη δύναμή σου θέλω να τραγουδήσω φθινόπωρο!
Πιάνεις τούτη την ξένοιαστη καρδιά,
τούτο το σώμα που σκιρτάει για χαρά
κι όλη την πίκρα της παρουσίας σου
σ' αυτά τη διοχετεύεις!
Τώρα πηγαίνουμε μαζί σου, φίλοι σου κιόλας,
σ' αυτούς τους θλιβερούς περίπατους
κάτω απ' τα φυλλορροούντα δέντρα,
ακούγοντας τη μουσική των ξερών φύλλων
καθώς τα πέλματά μας θρυμματίζουν
τις τελειωμένες ζωές τους...
Τη δύναμή σου θέλω να τραγουδήσω, φθινόπωρο!
Άβουλοι κι αδύνατοι, εμποτισμένοι
απ' τη θλίψη τόσων θανάτων,
ξεχάνουμε τις χαρούμενες επιδιώξεις μας
κι αφηνόμαστε στην κυριαρχία σου.
Αντιγόνη Γαλανάκη-Βουρλέκη ( Kόρινθος 1912-;)
Πηγή: Νέα Εστία, τ.1117, Ιανουάριος 1974, σ. 84.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου