Robert Desnos-[Σ’ Έχω Τόσο Ονειρευτεί]

[Σ’ Έχω Τόσο Ονειρευτεί]

Σ' έχω τόσο ονειρευτεί που πια δεν είσαι αληθινή.

Προφταίνω άραγε ν΄ αγγίξω αυτό το σώμα που πάλλεται,

να φιλήσω πάνω σ΄αυτό το στόμα μια αγαπημένη φωνή που γεννιέται;

Σ' έχω τόσο ονειρευτεί που τα μπράτσα μου συνηθισμένα,

σφίγγοντας την σκιά σου, ν' αγγίζουν το στήθος μου,

ίσως δεν θα μπορούσαν να τυλίξουν το κορμί σου.

Και είναι πολύ πιθανό, αν γίνει αληθινό το όραμα που με κατέχει χρόνια τώρα,

να μεταμορφωθώ και γω - σε μια σκιά.

Ω ζυγαριές των αισθημάτων!

Σ' έχω τόσο ονειρευτεί που σίγουρα δεν μπορώ πια να ξυπνήσω.

Αποκοιμιέμαι όρθιος, το κορμί μου έχει εκτεθεί σ' όλες τις μορφές της ζωής και του έρωτα,

και συ, η μόνη που μετρά σήμερα για μένα, είσαι τόσο μακριά,

που είναι πιο εύκολο ν΄αγγίξω οποιαδήποτε άλλα χείλη ή μέτωπο παρά το δικό σου σώμα.

Σ' έχω τόσο ονειρευτεί, έχω τόσο μιλήσει, περπατήσει και πλαγιάσει με το φάντασμα σου,

ώστε το μόνο που μου απομένει είναι να είμαι ένα φάντασμα μες τα φαντάσματα,

πιο σκιά κι από τον ίσκιο που περπατά -και θα συνεχίσει να βαδίζει χαρούμενα-

πάνω στο ηλιακό ρολόι της ζωής σου.

Από το βιβλίο της Μαρίας Λαϊνά, Ξένη Ποίηση του 20ού αιώνα, μετάφραση Βερονίκη Δαλακούρα . Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, σ. 232.

..............................................................................................................................................................

ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΕ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ

Τόσο πολύ σε ονειρεύτηκα που δεν είσαι πια πραγματική.

Έχω ακόμα χρόνο να αγγίξω αυτό το ζωντανό κορμί

και να φιλήσω σ’ αυτό το στόμα τη γέννηση της φωνής, την τόσο για μένα ακριβή;

Τόσο πολύ σε ονειρεύτηκα που τα μπράτσα μου

συνηθισμένα να σφιχταγκαλιάζουν τη σκιά σου

και να σταυρώνονται πάνω στο στήθος μου,

δεν θα μπορούσαν να τυλιχτούν γύρω από το κορμί σου, ίσως.

Και μπροστά στην πραγματική οπτασία που με στοιχειώνει και με ορίζει εδώ και μέρες, εδώ και χρόνια, θα καταλήξω να γίνω σκιά, δίχως καμιά αμφιβολία.

Ω, αισθηματικές ισορροπίες.

Τόσο πολύ σε ονειρεύτηκα που, δίχως αμφιβολία, δεν έχω πια το χρόνο να ξυπνήσω.

Κοιμάμαι όρθιος, το σώμα εκτεθειμένο σε όλες τις όψεις του έρωτα και της ζωής.

Κι εσύ, που σήμερα για μένα είσαι η μοναδική, αδυνατώ το μέτωπό σου και τα χείλη σου ν’ αγγίξω.Πιο εύκολα θα άγγιζα τα πρώτα χείλη και το πρώτο μέτωπο που θά ’βρισκα στο δρόμο της ζωής μου.

Τόσο πολύ σε ονειρεύτηκα, τόσο πολύ περπάτησα,

μίλησα, κοιμήθηκα με το δικό σου φάντασμα, που, ίσως, παρόλα αυτά,

να μη μου μένει τίποτε άλλο πια, παρά να είμαι και εγώ

φάντασμα ανάμεσα σε φαντάσματα.

Να είμαι πιο σκιά κι από σκιά

εκατό φορές πιο σκιά

από τη δική σου τη σκιά που

περπατά γοργά

πάνω στο ηλιακό

ρολόι της ζωής σου

Από την συλλογή "À la mystérieuse"

Μτφρ: Ιωάννα Αβραμίδου

                                                    Ρομπέρ Ντεσνός - Σ' ονειρεύτηκα τόσο πολύ