Σωτήρης Σκίπης -Μα τι νοιάζει

 Όπου πας κι όπου στρέψεις τη μοίρα σου

δεν ξεφεύγεις! Οι μέρες μας είναι

υφασμένες με τέτοια κλωστή,

τη χαρά νʼ ακολουθά πάντα η λύπη.

Μα τι νοιάζει! Τη λύρα τα δάχτυλα

ας μην παύουν νʼ αγγίζουν. Κι ας έρθουν

τα τραγούδια θλιμμένα ή χαρούμενα,

για μας όλα καλόδεχτα θα ʽναι.

Είνʼ ωραίο το πρωί, το παράθυρο

σαν ανοίγεις, να βλέπεις το φέγγος

της πιο ξάστερης μέρας κι ανάσταση

να θαρρείς πως η φύση γιορτάζει.

Μα παρόμοια είνʼ ωραίο όταν της θύελλας

το στριγκό γροικάς θούριο και πέρα,

η αστραπή αγριεμένη, το μέτωπο

το θόλο τʼ ουρανού στεφανώνει.

Σωτήρης Σκίπης (1881-1952)

πηγή: http://www.nikostsintros.gr