Ιωάννης Γρυπάρης-Σαν Παραμύθι

Ιωάννης Γρυπάρης- Σαν παραμύθι (Στοιχεία για την αγορά χαλκού, Γιώργος Κοροπούλης, Τρίτο Πρόγραμμα)

Συ, που έχεις κάλλη για προικιά και χάρες γι’ αντιπροίκια

για να πατείς νανθίζουνε και τάδροσα χαλίκια,

μα που για με μονάχα

ήσκιο βαρύν εσκόρπισε Θανάτου η εμορφιά σου,

ακούσε κάτι που θα πω γερτός στα γόνατα σου,

σαν παραμύθι τάχα.

-Της λίμνης η Νεράιδα, ξωθιά μαρμαροστήθα,

πούχε της μαύρης κόλασης στα μαύρα μάτια σπίθα,

γυναικεία ρούχα εντύθη

περνά απ' το δάσος το υγρό, που τραγουδάει ο γκιώνης

και, σαν εσέ πεντάμορφη.. Αγάπη μου, θυμώνεις;

-το λέει το παραμύθι.

Ήρθε στην κρήνα του χωριού και κάθισε, κι αρχίζει

τα ολόσγουρά της να τραβάη μαλλιά και να ξεσκίζη τα κρινομάγουλά της

και κλαίει τον αρρεβώνα της, πως έπεσε κι' εχάθη

στου πηγαδιού τ' ανήλιαγα και στοιχειωμένα βάθη και τρέμει το γονιό της.

Περνούν διαβάτες γνωστικοί, τη βλέπουν και τραβούνε

κάπου με δυο γλυκόλογα της ζαχαρογελούνε

κι αποδώ πάνε κι άλλοι...

Περνά κι ο νιος τραγουδιστής, μοναχογυιός της χήρας

κοιλόρφανο χλωμό παιδί, πούχε προικιό της μοίρας μόνο καρδιά μεγάλη.

- «Λαμπάδα εμπρός στα κάλλη σου και τη ζωή μου ανάβω,

πάρε με πάντα κ' έχε με της ομορφιάς σου σκλάβο και δούλο της αγάπης,

τον αρρεβώνα πόχασες-κι ας είναι κι άλλον - βγάζω,

στα στοιχημένα τα νερά, αν είναι, δεν τρομάζω ή δράκος ή αράπης!»

Δεν το είπε, δεν ταπόσωσε τον δένει από τη μέση,

και στο πηγάδι το βαθύ... Πες μου, Κερά. σ' αρέσει ή ως εδώ να μείνω;

Βλέπω τον ύπνο μύνημα στα μάτια σου να στέλλη,

μην τονε διώχνης· πιότερο τι τάχα να σε μέλη για μένα ή για κείνο.

"Συμφωνίες χωρίς σκοπό"