Γλυκερία Μπασδέκη-παραπεμπτικό

 Το ότι είμαι πενηντακάτι

Και η μικρή πηγαίνει έκτη

Δεν σημαίνει και πολλά πράγματα

Σημαίνει βέβαια πως δεν πέθανα

Και η ζωή συνεχίζεται

Μέσω των καρπών της κοιλίας μου

Αλλά ειδικά για μας δεν αλλάζει κάτι

Συνεχίζω να τρέφω τα ίδια αισθήματα

Όπως την πρώτη στιγμή που σε είδα

Ντυμένο γιατρό

Σ’ένα στενό γραφείο

Ίσα ίσα χωρούσανε τρεις όρθιοι

Και δύο καθιστοί

Εγώ είχα καθίσει

Και σε κοιτούσα με το παραπεμπτικό στο χέρι

Με παρέπεμψαν σε σένα

Κι αυτό ήταν το μεγάλο τους λάθος

Γιατί τότε άρχισε η βλάβη στις μεταφορές

Και καταλάβαινα μόνο από κυριολεξίες

Είχε χαλάσει το γραμματικό μου σύστημα

Και νόμισα ότι ανήκω σε σένα

Μετά μου είπες δυο κρίσιμες κουβέντες

Και ήταν πια αργά για οποιαδήποτε επιστροφή

Στην μεταφορική πόλη

Κι έτσι μας πήγε γαμιώντας πέντε χρόνια

Και θα μας πάει κι άλλα τόσα

Αν παραμείνουμε ζωντανοί

Και δεν μου κόψουν τη γλώσσα

Ή τα χέρια

Ή οτιδήποτε τέλος πάντων λειτουργεί σαν μέσο επικοινωνίας

Αν και πάντα βρίσκονται τρόποι

Για να δείξεις στον άλλο

Την ανθισμένη σου καρδιά

Το μικρό περίστροφο στο λιβάδι

Τις μαγικές σου καραμέλες

Όλες αυτές τις μικρές χειρονομίες αγάπης

Που σημαίνουν τα πάντα για τον αποστολέα

Και σχεδόν τίποτα για τον παραλήπτη

Πηγή: http://www.bibliotheque.gr/article/80483?fbclid=IwAR36UMxthlQDWSLEVtUEAbXgC8Qm416MPfV-dD5kT029ruSN526EQX-dVMU