Απόστολος Μαγγανάρης-Η Παράσταση

Στο θέατρο της ψυχής μου εχτές τ' απόγεμα

ήρθε μια καλοπρόσδεχτη παρέα,

- νέοι, κορίτσια, γέροι και μεσόκοποι

φίλοι, γνωστοί και κάμποσοι άγνωστοί μου, -

Και πήρανε όλοι θέση μες στην σκέψη μου

κι άλλοι θεωρεία ακριβά μες στην καρδιά μου:

να παρακολουθήσουνε το πρόγραμα,

πούχαν φιλοτεχνήσει τα όνειρά μου.

Κι ως άρχισε η παράσταση, όλοι αρχίσανε

να κλαιν ένα βουβό και κρύφιο κλάμα,

(την ώρα κείνη οι θεατρίνοι παίζανε

της ανιαρής ζωής μου κάπιο δράμα.)

Κι όταν ξανά η αυλαία αργοσηκώθηκε

κι άρχισε της καρδιάς μου η κωμωδία,

άκουγες σα βροχή χειροκροτήματα

και γέλια με ειρωνείες πια συνοδεία.

Στο τέλος, κάπιος μες από τη σκέψη μου

βγήκε ντυμένος ένας αρλεκίνος

κι έδειχνε, λέει, καθάρια στην αχάμνια του

όλη την πλερωμένη φρόνησή μου.

Κι είπε ο αρλεκίνος κάτι σαν επίλογο,

κάπια ιστορία πολύ συνηθισμένη.-

Η ιστορία δική μου μήπως είτανε

ή όλου του κόσμου η πλήξη, που με δένει;

Απόστολος Μαγγανάρης, δημοσιογράφος και λογοτέχνης (1904-1990), "Στον πρώτο σταθμό. Νέα ποιήματα", Εκδότης Αριστείδης Ν. Μαυρίδης, Αθήνα 1929.