Θέμος Κορνάρος-Σπιναλόγκα (απόσπασμα)

"Δωσ' το σου λένε!"

Δεύτερη φορά

"Καλέ, σ' μένα το λες!"

Ξαφνιάστηκε! Δε ζητούνε ένα κόσμο με μια λέξη αόριστη, ειπωμένη σε λόγο πρόστυχο!

Κάνει να δώσει το παιδί με στ' απλωμένο χέρι του χωροφύλακα. Μα πως να το εμπιστευτεί σ' ένα χέρι;

"Και με τα δυο, και με τα δυο χέρια πιάσ' το. Για το Θεό πρόσεξε το παιδί μου! Και με τα δυο σου λέω! Παναγία μου, βοήθα το Χριστέ μου, φύλαξέ μου το!."

"Έλα, ντε! Ωχ, μας έσκασες!"

Ακούστηκε αυτή η φωνή! Πόσες φορές ακούγεται τέτοια φωνή!...

 Το παιδάκι κρέμεται μετέωρο απ' το χέρι του χωροφύλακα. Κι ή καρδιά της μάνας χτυπά ξαγριεμένη το στήθος. Πόρτα γυρεύει να βγει. Ίσως γυρεύει να πεταχτεί όξω για να φανούνε οι πληγές, οι βάρβαρες τσαγκρουνιές που τής άνοιξε η γλώσσα του πολιτισμένου ανθρώπου: "'Ελα, ντε! Δωσ' το! Ωχ, μας έσκασες!"

  Το παιδάκι χτυπά τα χεράκια του χαρούμενο.

  Μπορεί λοιπόν ν'  ανοίξει κι η αθλιότητα πληγές!

 " Δώστε μου πίσω το παιδί μου. Δώστε μου το παιδί μου!

Πού μου το πάνε το παιδί μου;" 

  Η καρδιά τελικά νίκησε τη λογική. Έπνιξε ο πόνος τη συνείδηση.

  Πόσο βάρβαρη καταντά  της μάνας η στοργή καμιά φορά!...

   Συνέχεια από:  https://kyklodiwktos.blogspot.com/2020/06/blog-post_42.html

Θέμος Κορνάρος (1906-1970), Σπιναλόγκα  στο: Θέμος Κορνάρος, Σπιναλόγκα - Γαλάτεια Καζαντζάκη, Η άρρωστη πολιτεία, Καστανιώτης, Αθήνα 2010, σ.7-90 [α’ έκδ.: Σπιναλόγκα ad vitam, Γκωγκώνης, Αθήνα 1933].  σ.σ 86-87.

Θερμές ευχαριστίες στον φιλόλογο, Γιώργο Λιανό.