Τάσος Λειβαδίτης - Η μουσική

 

Καμιά φορά τα βράδια, ιδιαίτερα όταν βρέχει,
ο νους μου ταξιδεύει – πιο συχνά στα παιδικά μου χρόνια.
Και τότε ξεπροβάλλει ο καθηγητής του βιολιού.
Φορούσε μια ξεθωριασμένη ρεντικότα και μια περούκα μαδημένη
– γελούσαμε μαζί του.
Αλλά όταν μετά το μάθημα έμπαινε η μητέρα στην κάμαρα
(για χάρη της ίσως) έπαιζε κάτι διαφορετικό
– μια μελωδία ήρεμη και σοβαρή που μας έκανε
να σοβαρευόμαστε κι εμείς άξαφνα,
σα να μαντεύαμε αόριστα ότι στο βάθος η μουσική
δεν είναι πάθος ή όνειρο,
νοσταλγία ή ρεμβασμός
αλλά μια άλλη δικαιοσύνη.

Βιολέτες για μια εποχή, 1985