Μπάμπης Χαραλαμπόπουλος - Η άνοιξη εκείνος και το φως

Φορώντας τον πορφυρό της χιτώνα η άνοιξη
Κατέβηκε να τον συναντήσει

Εκείνος,
με την αλφαβήτα της αγάπης στα χείλη
την αγκάλιασε…

Γύρω τους
παρακολουθούσαν περίεργα τα σύμπαντα
τα λιόδεντρα
οι φίλοι
οι εχθροί
οι θάλασσες
τα ποτάμια
οι στρατιώτες
οι δικαστές
τα βουνά
οι λίμνες
τ’ αστέρια
οι ονειροπόλοι…

Μέσα τους
μονάχα φως
κι ό,τι υποφέρουμε
ό,τι υπομένουμε
ό,τι σκοτώνουμε

ό,τι ελπίζουμε
κι ό,τι αγαπάμε
κυρίως ό,τι αγαπάμε…

Κι ύστερα τράβηξαν για το Γολγοθά
αφού υποφέρουμε
αφού υπομένουμε
αφού σκοτώνουμε
αφού ελπίζουμε
αφού αγαπάμε
κυρίως αφού αγαπάμε…

Έφτασαν αγκαλιασμένοι γεμάτοι φως
η άνοιξη κι Εκείνος
έως τον Άδη
γιατί υποφέρουμε
γιατί υπομένουμε
γιατί σκοτώνουμε
γιατί ελπίζουμε
και γιατί αγαπάμε
κυρίως γιατί αγαπάμε…
Και την Τρίτη μέρα
πάτησαν το θάνατο
ρήμαξαν τον φόβο
η άνοιξη κι Εκείνος
για ν’ αγαπάμε
μόνο για ν’ αγαπάμε.

Μπάμπης Χαραλαμπόπουλος