Οδυσσέας Ελύτης - Ποιήματα

 Ι.

ΤΗΣ ΕΦΕΣΣΟΥ

Γράμματα θα υπάρχουν. Θα διαβάζουν οι άνθρωποι

κι απ' την ουρά της πάλι

Η ιστορία θα πιάνεται. Μόνο τ' αμπέλια να καλπάζουν κι αχαλίνωτος να 'ναι

Ο ουρανός όπως τον θέλουν τα παιδιά

Με κοκόρους και με κουκουνάρια και με κυανούς χαρταετούς σημαίες

Του Αγίου Ηρακλείτου ανήμερα

παιδός η βασιληίη.

ΙΙ.

ΓΙΑ ΜΙΑ VILLE D’AVRAY

Έτσι

της αύριον η αύρα πνέει

Το μικρό έαρ του έαρος δεν έχει τελειωμό.

III.

ΣΕ ΜΠΛΕ ΙΟΥΛΙΤΑΣ

Αχ! Δύσεις έχω δει πολλές κι αρχαίων διαβεί θεάτρων τα

Διαζώματα. Όμως δεν ποτέ ομορφιά μου εδανείσθηκεν ο χρόνος

Και κατά του μελανού νίκη να επιτύχει και αγάπης έκταση να

επιμηκύνει ώστε

Πιο ευφυής πιο εύφωνος να κελαηδάει ο μέσα μας κορυδαλλός

Απ' τον δικό του άμβωνα

IX.

ΩΣ ΕΝΔΥΜΙΩΝ

Πού να φυλάγεσαι απ' όλα τα ενδεχόμενα• ενώ πρόσφυγες μέλισσες

Κατά σμήνη βομβούν και μια γιαγιά μες στ' αλιεύματα της

δυστυχίας βρίσκει

Να βγάλει από τα λίγα της χρυσαφικά παιδιά κι εγγόνια ...

Ποίηση μόνον είναι

Κείνο που απομένει. Ποίηση. Δίκαιη και ουσιαστική κι ευθεία

Όπως μπορεί και να τη φαντασθήκαν οι πρωτόπλαστοι

Δίκαιη στα στυφά του κήπου και στο ρολόι αλάθητη.

Δυτικά της Λύπης, Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 1995

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Σπύρου Αντωνόπουλου