Σε ποθούσαμε τόσο μες’ την αδικία
Σαν πλανόβιο φάντασμα της νύχτας
Σε αναζητούσε ανά τη γη η ψυχή μας
Σε ψάχναμε σε ουρανό και γη
Σαν θεότητα μοναδική
Εσύ είσαι αιώνια, οι άλλες μόνο ινδάλματα
Που σωριάζονται τα χαράματα
Κι όμως ήσουν αιώνες εξορία
Κρυβόσουν όπως οι φονιάδες μες’ τη νύχτα
Το ιερό σου όνομα ήταν σταυρωμένο
Ο ερχομός σου στους δήμιους σου προδομένο
Άφησες την κρυψώνα σου επιτέλους
Κοίτα τους νεκροθάφτες σου στον τάφο σου πεσμένους
Επέστρεψες στο λαό σου θριαμβευτικά
Για να κάτσεις στο θρόνο του βασιλιά
Είσαι η νόμιμη βασίλισσά μας
Στεκόμαστε στο θρόνο σου προσκυνώντας
Γύρω σου εκατομμύρια πυρσοί
Η φλόγα σου στις καρδιές ακτινοβολεί
Κοίταξε μας αδάμαστη ελευθερία!
Ρίξε μας ένα βλέμμα γεμάτο ελπίδα!
Ώστε η δύναμή μας που φθίνει μες’ τη μέθη
Να γιγαντωθεί από της ματιάς σου τη θέρμη
Αλλά, ελευθερία γιατί είσαι τόσο χλομή;
Η ανάμνηση των βασάνων σου σε ταλαιπωρεί;
Ή δεν κάναμε όσα έπρεπε ακόμα;
Φοβάσαι το μέλλον, μη σύρει το στέμμα σου στο χώμα;
Μη φοβάσαι, θα σταθούμε πλάι σου, αρκεί μια λέξη
Σήκωσε τη σημαία σου ψιλά να φέξει
Χιλιάδες και χιλιάδες θα σ’ ακολουθήσουν
Έτοιμοι να πεθάνουν ή να νικήσουν
Κι αν πεθάνουμε όλοι μέχρι τον τελευταίο
Τη νύχτα θα βγούμε από τον τάφο μας το σημαδεμένο
Και τα φαντάσματά μας θα πολιορκούν
Τους εχθρούς μας όπου κι αν σταθούν.
1848
Πηγή: κείμενο του Γιώργου Βαβίτσα, μέλους της μεταφραστικής ομάδας του Συλλόγου μας για τον Ούγγρο ποιητή Σάντορ Πέτοφι. https://studofsoc.gr/2022/10/28/santor-petofi-petofi-sandor-xypnise-thalassa/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου