Τσιμάρας Τζανάτος - Δύο ποιήματα

Με ενδιαφέρει η καθημερινότητα.
Με ενδιαφέρει η επανάληψη της ζωής.
Αν και ταυτολογία, αφού ό,τι ζει,
επειδή μπορεί και επαναλαμβάνεται ζει.

Ζωή δεν είναι ό,τι δεν ήρθε.
Αλλά η ρουτίνα αυτού που έρχεται.
Που κάθε μέρα έρχεται, χωρίς τίποτα να
αλλάζει.
Με ευλογημένη προβλεψιμότητα έρχεται.
Αν και με τρομακτικές αλλαγές απρόβλεπτες,
Που πολύ μετά, αντιλαμβάνεται πως
συντελέστηκαν.

Δεν ξέρω τι είναι ευτυχία.
Ξέρω όμως, ότι δυστυχία είναι
να μην έχεις καθημερινόητα.
Καμμιά.

*

Πέρασε ένα χαμόγελο και με φώτισε.
Στραφτάλιζε ήλιος στο μάρμαρο των δοντιών του.

Έπαιζε κουτσό η χαρά στα μέτια του.
Μετά χάθηκε.

Από τότε, ζω με μια λάμπα εκτυφλωτική
στο μυαλό μου.
Να μου θυμίζει ότι κάποτε
έστω για λίγο
είχα όραση.

μετά δεν καταδέχεσαι την πραγματικότητα.

*Από το βιβλίο “[αγνώστου] η βία του βίου”. Κάπα Εκδοτική. 2021.

Αναδημοσίευση από: https://tokoskino.me/