Τάσος Λειβαδίτης - Ποιήματα

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ
Κάθε στιγμή κινδυνεύουμε, αλλά κανείς – οι φωτογραφίες
στον τοίχο, τα έπιπλα, οι αναμνήσεις, το κλειδί,
στέκονται εκεί, ανήμπορα να σε βοηθήσουν – όπως οι λέξεις
μόλις τελειώσει το ποίημα.
*****
Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ
Και το προαίσθημα δεν είναι παρά αυτό που έγινε κάπου
μες στο σκοτάδι –
και περιμένει, για να σε συντρίψει, ν’ ανάψεις το φως.
*****
ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΕΓΗ
Αυτοί που δεν έχουν πού να πάνε και τους αρκεί μια φιλική
λέξη
για να κοιμηθούν στον ουρανό.
*****
ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
Καμιά φορά πηγαίνεις και στέκεσαι μπρος στον καθρέφτη,
τόσο αδιάφορος,
σα νάσαι απλώς ένα φαρδύ παράταιρο φέρετρο
για ένα νεκρό παιδί.
*****
ΣΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σε κάνω να γελάσεις περπατούσα
πάνω στο γυαλί της λάμπας.
«Πως γίνεται;» ρώταγες. Μα ήταν τόσο απλό
αφού μ’ αγαπούσες.
*****
ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Όλοι είχαν πεθάνει, το σπίτι έρημο – όταν χτύπησαν
στην πόρτα. «Δεν είναι πια κανείς εδώ» φώναξα. «Λάθος, μου λέει εκείνος, μόνο που…», αλλά φυσούσε αέρας δυνατός
και δεν μπόρεσα να μάθω την αλήθεια.
( Από την συλλογή του: Ανακάλυψη, 1977)

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του ποιητή Χρήστου Τουμανίδη