Τάσος Λειβαδίτης - Απόσπασμα από ένα μελλοντικό ποίημα

 Βιβλικές βροχές μέσα μου που τις μοίρασα στους πλανό-

 διους ομπρελάδες - πολεοδόμοι με μέτρησαν και δε βρήκαν την 

άκρη μου, έμποροι με ζύγισαν και τους περίσσεψε ο κόσμος, μου

 έδωσαν ένα νόμισμα για να μου κλέβει η έγνοια τον ύπνο, μα 

εγώ κοιμήθηκα πάνω στις ράγιες για να ταξιδέψω σ ’ ένα όνειρο 

ανεκπλήρωτο, κι έγινα υπνοβάτης για να μη μείνει το άγνωστο 

 ολομόναχο στην πόρτα μου κι έγινα εικόνισμα για να σωπαίνω εν 

 πλήρει γνώσει κι όταν βράδιασε έκλαψα σαν τον ταξιδιώτη που 

 πέρασε σώος τους πέντε ωκεανούς κι άξαφνα ναυάγησε μπρος στο

 αλφάβητο. 

Ω, νύχτα μυστική, δέξου με, είμαι άοπλος σαν ένα φωνήεν 

 που ξεσηκώνει μια πόλη, όπου να 'ναι θα ξημερώσει, οι αμπελουρ-

 γοί σφυρίζουν συνάζοντας τα θαύματα της μέρας κι εγώ προσεύχο- 

 μαι, προφέροντας τ' όνομα του Θεού σαν μια γυναίκα ερωτευμένη 

που δαγκώνει το μαντίλι της - τίποτ’ άλλο παρά ένας άνθρωπος 

 του αιώνα μου, ανεξήγητος και τρωτός 

 κι, ω δυσκολίες, που μας πηγαίνετε μακρύτερα...

Ο τυφλός με τον λύχνο, 1983