ένα μοναχικό πουλί
που φτερουγίζει μισοπαγωμένο
αργά το βράδυ στο παράθυρο
είναι τα ποιήματά μου
ραμφίζει το τζάμι απελπισμένα
μήπως και κάποιος του ανοίξει
μήπως και διακρίνει μέσα στο σκοτάδι
στα μάτια σας τη λάμψη εκείνη
θα απλώσει τότε τις φτερούγες
και θα κουρνιάσει
πάνω στην καρδιά σας
κι αν δεν το διώξετε
θα μείνει εκεί για πάντα
ένα μελωδικό πουλί
είναι τα ποιήματά μου
που φτερουγίζει κάποτε παρήγορα
νύχτα στην ερημιά
Φαντάσματα, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου