Βασίλης Στεριάδης - Μουσική υπόκρουση

Και να σκεφτείς
πως ήθελα να ξεφύγω απ' αυτό το γαλάζιο ασύμμετρο δωμάτιο

με τις περιπαιχτικές μελωδίες

πρέπει να σημειώσεις πως συνήθισα

μια άλλη μουσική

πιο αιχμηρή θα την έλεγα.

Τότε αναλύθηκα σε περιοδικούς λυγμούς

που θύμιζαν τις παλιές, άγονες λιτανείες, κυρίως τα βράδια

γι' αυτό που ονομάζαμε συνείδηση, συνενοχή, συμμετοχή, συνάθροιση.

Να ξαναβρούμε λοιπόν τα χαρακτηριστικά μας

σε μια καινούργια συχνότητα

πιο κοντά στα πράγματα που αγαπήσαμε·

στα πράγματα που χάσαμε σ' ώρες ταλαντευόμενης ευαισθησίας.

Τώρα δεν πιστεύω πια στα ωροσκόπια

ούτε στις καιρικές μεταβολές όπως τις σημειώνουν στα νοσοκομεία

γιατί υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο

ν' απλώσουμε σε καινούργια δεδομένα τη σιωπή μας

σαν ένα ύστατο καλωσόρισμα σε κάτι που είναι απόν ακόμα.

Δε θέλω να πω πως εκείνο το ασύμμετρο γαλάζιο

έχει μια μακρινή χημική συγγένεια

με το δικό σου αμφιβληστροειδή

όμως εδώ μπορεί να πέφτω κι έξω

όπως πέφτουν έξω από τα πράγματα

όσοι μιλάνε ή σκέφτονται με στίχους.

Ο κ. Ίβο, 1970