Αποδημητικά φτερά κεντούν μ΄ εξαίσιους ελιγμούς πτυχές τ΄ ουρανού. Ν΄ ανασάνει επιτέλους το χώμα στο στερέωμα του ύψους. Ν΄ ακουστούν φωνές, ασυλλόγιστες έστω, με λυμένους τους κόμπους που δέσμιες τις κράτησαν τόσο καιρό νοημάτων νεκρών και χειλιών αχαλίνωτων στον αέρα.
Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, από το βιβλίο «Η λύπη των άλλων», Κέδρος 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου