Nicanor Parra - Δύο ποιήματα

 ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς
Με ένα σωρό άλυτα προβλήματα
Με συνοφρυωμένα φρύδια
Όμοια σα να ’σουν ένας άνθρωπος κοινός
Μην ασχολείσαι πια μαζί μας.

Βλέπουμε πως πονάς
που δεν μπορείς να βάλεις τάξη.

Ξέρουμε πως το Δαιμόνιο δε σ’ αφήνει σε ησυχία
Και καταστρέφει πάντα ό,τι εσύ φτιάχνεις.

Εκείνο σε περιγελάει
Αλλά εμείς κλαίμε μαζί σου από συμπόνια.

Πάτερ ημών που είσαι εκεί που είσαι
Τριγυρισμένος από άπιστους αγγέλους
Ειλικρινά
μην υποφέρεις πια για μας
Είναι καιρός να δεις
Πως κι οι θεοί δεν είναι αλάθητοι
Και πως εμείς στο συγχωρούμε.

***

ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Πριν πέσει εντελώς η νύχτα
θα μελετήσουμε τις μουτζούρες στον τοίχο:
Μερικές μοιάζουν με φυτά
Άλλες με ζώα της μυθολογίας.

Ιππόγριφοι
δράκοντες
σαλαμάνδρες.
Αλλά οι πιο μυστηριώδεις απ’ όλες
Είναι εκείνες που μοιάζουν με ατομικές εκρήξεις.

Στον κινηματογράφο του τοίχου
Η ψυχή βλέπει αυτό που δεν βλέπει το σώμα:
Ανθρώπους γονατιστούς
Μανάδες με μωρά στην αγκαλιά τους
Έφιππα μνημεία
Παπάδες που υψώνουν την Αγία Κοινωνία:

Γεννητικά όργανα που ενώνονται.

Αλλά οι πιο περίεργες απ’ όλες
Είναι
χωρίς καμιά αμφιβολία
Εκείνες που μοιάζουν με ατομικές εκρήξεις.

Από τη συλλογή “Ποιήματα και αντιποιήματα”, Εκδόσεις Εκάτη, Αθήνα 2002. Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος.

Πηγή: https://tokoskino.me