ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ
Γλιστρώ
στον απολυμασμένο κόσμο σας
και ξέρω τώρα
τι σημαίνει «γαλάζιο»
Να πέφτεις
για να μπορείς να ψηλαφίσεις
τα πράγματα
ακέραια
στην προοπτική τους.
Στις εξόδους των πόλεων, 1971
VI
Καλά
πήγαινέ τα καλά
με το κορμί σου
ν’ αντιστέκεσαι στην πολλή του δύναμη
μα σύντρεχε
την αδυναμία του
είναι ένας υπηρέτης
που θέλει συμπάθεια
μη διαβάζεις
όσα γράφτηκαν για το κορμί
εσύ
που μόνο το φοβάσαι
καλά κάνεις
γιατί τότε το κορμί σου
σε βρίσκει
VII
Μπορείς να τραβήξεις από δώ
να πας από κει
να συνεχίσεις ίσια μπροστά
μην απατάσαι
θα ‘ναι το ίδιο
Η πόλη που ζεις
είναι περισσότερο σκληρή
από τις πόλεις
που δεν γνωρίζεις
Όταν έχεις τραύματα
υπάρχουν πάντα εφημερεύοντα αισθήματα
μετά την επίδεση
όλα τ’ άλλα σε αφορούν.
Χ
Μέτρα λοιπόν τους φίλους σου
αφού πιστεύεις
πως η φιλία
είναι κάτι που γύρω σου φτερώνει
ύστερα
μπορείς να παλαίψεις
τον ήλιο
το νερό
την πόλη
κι αν μ’ όλα αυτά τα καταφέρεις
πάλαιψε
τον εαυτό σου.
ΠΑΘΗΤΙΚΟ
Μπορεί η ζωή σου
να ‘ναι δύσκολη
κι εγώ να κάνω λάθος
στις επιχωματώσεις των ημερών μου
Πάλι σκέφτομαι
θα ‘ναι μια καλή αστυνόμευση
να τελειώνεις
χωρίς λύπη
ό,τι νόμιζες
πως άξιζε τον κόπο
να κλάψεις
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΔΕΤΑΙ
Δε
ράγισαν τα εντόσθιά σου
Κύριε
Δεν
έμεσες το νέκταρ και το κρασί
Το αφροδισιακότερο απεριτίφ των αιώνων
Δε
σου σπάθισε την κύστη
καθώς μας αφαιρούσες
με τον πέλεκυ του σύμπαντος
την αισχρή τόλμη
του ονείρου.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Αφού μπορούν ακόμη τα πουλιά να κάνουν έρωτα
πάνω από τις καμινάδες της Χαλυβουργικής
και οι μύγες να προετοιμάζουν
τη θερινή παραλυσία
κάτω από την εκτόνωση των απολυμαντικών
εξασφαλίσαμε
την προθεσμία που θα μας εξοντώσει.
ΑΧΡΟΥΝ
Ήταν κακή η νύχτα που πέρασε
Μη φοβάσαι
Αυτή που θα ‘ρθει θα ‘ναι χειρότερη
Κι αφού η μέρα δε σε γλιτώνει
αγάπησε τη νύχτα
Ό,τι σου στερεί
είναι που κάνει τη ζωή σου
διάφανη.
ΧΛΩΡΟΦΥΛΛΗ
Επινοώ τον εαυτό μου
αλλά για τη συντήρησή του
σε χρειάζομαι
Αγάπησέ με
--
είναι πρωταρχικό
για την επιχορήγηση των ονείρων μου
και την καταφυγή τους
στα εκτροφεία θηραμάτων
--
Αγάπησέ με
Αγάπησέ με
Αγάπησέ με
--
Κι αύριο
θα ‘χω για σένα
μια σύριγγα
με πράσινο αίμα.
ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ
Το πιο μεσαιωνικό τοπίο
Μέσα στο έκθαμβο της Αναγέννησης υπάρχει
γεμάτο τροχιές και κουρελιασμένες μαύρες σημαίες
καταφύγια πτωμάτων με τη νίκη της πανούκλας χαραγμένη.
Λεπρούς με δεμένα στουπιά
στα άκρα και στο βδελυρό τους κεφάλι, άωρο.
Συστάδες ανθρώπων που μεταναστεύουν
με ημιθανή μωρά
ραμμένα στα ράκη τους.
Φωτιές όπου πανέμορφες μάγισσες αλαλάζοντας
μεταναστεύουν, αγνοώντας το τοπίο.
Και το τοπίο που έρχεται μπροστά τους
εγκαταλείπει στα διάτρητα πόδια τους
τα θλιβερά σφάγια
των τελευταίων επεξεργαστών δέρματος.
Σύροντας και παρατείνοντας την αχρηστία τους,
στις αναπαραγωγικές φωλεές
των υφαντουργών μετάξης.
Το πιο μεσαιωνικό τοπίο τέλος δεν έχει.
Ακόμη κι αν ψευδαισθησιακά
σ’ ένα άκρο υφάσματος
γυαλιστερό σηκώνει το κεφάλι του
ένα δενδράκι της Αναγέννησης.
Στη θάλασσα της Αναγέννησης μάλλον θα πέσει
Στο ποτάμι που διασχίζει ήρεμο
Μια Πόλη του Εικοστού Αιώνα
Μια Πόλη Αράχνη.
ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ
Βοήθησέ με
να ξεφύγω από μια πόλη
που δε μου στάθηκε πιστή
Ξέρω
όλες τις κακές στιγμές της
όλα τα φρικτά της παραστρατήματα
Το μόνο
που έκανα γι’ αυτήν
ήταν μια σύντμηση
Το μόνο
που ζητώ από σένα
είναι
μην την αφήσεις μαζί μου
να σήπεται.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ
Ένα τοπίο
που ν’ αντέχει την παρουσία σου
και μια θάλασσα
που να σηκώνει το βάρος σου
Ύστερα
μίλησέ μου
για ό,τι δεν άκουσα
και ό,τι δεν είδα.
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ
Ξοδεύτηκα
με το άλλοτε
και με το τότε
--
Αυτοί ‘ναι οι άνθρωποι
που θέλω να ξεχάσω
κι αυτοί
που πρέπει να θυμούμαι
--
Αν το θελήσεις
μείνε
Μια και βρεθήκαμε τόσο μακριά
μπορούμε ακόμη
να ονειρευτούμε.
ΚΙ ΟΜΩΣ
… μπαίνουν μαύρες πλερέζες
στα παράθυρα των πουλιών
εκείνων
που δεν μπορούν να μας πουν
τίποτα
για τον ήλιο
ακόμη κι εκείνων
που ζούν ζωή
κανονικής νερόκοτας
σε ήρεμο σταύλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου