Wislawa Szymborska - Ευχαριστίες

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Χρωστάω τόσα πολλά
σ’ αυτούς που δεν αγαπώ.

Την ανακούφιση καθώς αποδέχομαι ότι είναι
οι αγαπημένοι κάποιων άλλων.

Τη χαρά ότι δεν είμαι εγώ
ο λύκος για τα πρόβατά τους.

Την γαλήνη που νιώθω,
την ελευθερία μαζί τους
κι αυτά είναι κάτι που η αγάπη
δεν μπορεί ούτε να προσφέρει
ούτε καταφέρνει να μειώσει.

Δεν τους περιμένω
από πόρτα σε παράθυρο.
Καρτερική σαν ένα ηλιακό ρολόι
καταλαβαίνω αυτά που δεν μπορεί
να καταλάβει η αγάπη,
συγχωρώ
αυτά που δεν θα συγχωρούσε ποτέ.

Από το ραντεβού στο γράμμα
περνάνε μόλις λίγες μέρες ή εβδομάδες
όχι μια αιωνιότητα.

Τα ταξίδια μαζί τους είναι πάντοτε επιτυχημένα
όπως και τα κοντσέρτα που ακούσαμε,
οι καθεδρικοί ναοί που επισκεφθήκαμε,
τα τοπία που ξεχωρίσαμε.

Κι όταν μας χωρίζουν
επτά βουνά και ποτάμια
είναι τα βουνά και τα ποτάμια
που τα εντοπίζουμε αμέσως απ’ τον χάρτη.

Σ’ αυτούς οφείλεται το γεγονός
ότι ζω σε τρεις διαστάσεις,
σ’ ένα αντιλυρικό και αντιρητορικό διάστημα,
μ’ έναν ορίζοντα πραγματικό γιατί μετακινείται.

Οι ίδιοι δεν ξέρουν
πόσα κρατάνε στα άδεια τους χέρια

«Δεν τους χρωστάω τίποτα»
θ’ απαντούσε η αγάπη
στο σχετικό ανοιχτό ερώτημα.

Βισλάβα Σιμπόρσκα, μετ. Βασίλης Καραβίτης

...........................................................................

 Ευχαριστήριο Σημείωμα (1976)

Χρωστάω τόσα πολλά

σ΄αυτούς που δεν αγαπώ.

Την ανακούφιση σαν αποδέχομαι

πως είναι κάποιων άλλων προσφιλείς.

Τη χαρά, που δεν είμαι 

ο λύκος για τα πρόβατά τους.

Τη γαλήνη μου, σαν είμαι πλάι τους

γιατί μαζί τους είμαι ελεύθερη

κι αυτό η αγάπη δεν το δίνει,

ούτε ξέρει να το δέχεται.

Δεν τους περιμένω 

από πόρτα σε παράθυρο.

Καρτερική σχεδόν όσο 

ένα ηλιακό ρολόι,

κατανοώ

αυτά που η αγάπη δεν κατανοεί.

Συγχωρώ

αυτά που η αγάπη δε θα συγχωρούσε ποτέ.

Από συνάντηση σε γράμμα

δεν περνά μια αιωνιότητα, 

μόνο μερικές μέρες ή βδομάδες.

Οι εκδρομές μαζί τους καταλήγουν πάντα μια χαρά:

τις συναυλίες τις απολαμβάνουμε,

τους καθεδρικούς τους τριγυρνάμε,

τα τοπία στο επίκεντρο.

Κι όταν στεριές και θάλασσες

μπαίνουν ανάμεσά μας,

είναι στεριές και θάλασσες

που συναντάς σε κάθε χάρτη.

Αν ζω στις τρεις διαστάσεις

σ΄ αυτούς το οφείλω,

σ΄ένα μη λυρικό και μη ρητορικό διάστημα,

μ΄έναν πραγματικό, διαρκώς μεταβαλλόμενο ορίζοντα.

Ούτε και οι ίδιοι δε ξέρουν

πόσα μεταφέρουν στα άδεια τους χέρια.

"Δεν τους χρωστάω τίποτα,"

θα έλεγε η αγάπη

σ' αυτό τ' ανοιχτό ερώτημα.

Wislawa Szymborska, 1976.

(μετάφραση από τα αγγλικά, Ευαγγελία Καριοφυλλίδου )