Ένα βράδυ καθώς φύσηξε απ' τ' ανοιχτό παράθυρο η κουρτίνα
ανέμισε λιγάκι κι ύστερα κάθισε στην άκρη της καρέκλας σαν ένας
φίλος που γυρίζει απ' τ' ανεπίτρεπτο. Βέβαια δεν θα μείνει πολύ.
Μόνο που ανησυχώ. Τα τελευταία χρόνια το σχέδιο της πόλης αλ-
λάζει γρήγορα και πώς θα μας βρίσκουνε σε λίγο οι νεκροί μας φί-
λοι. Γι' αυτό σε κάθε γωνιά πρέπει να βάλουμε κάποιο σημάδι: μια
συντροφιά παιδιών που τραγουδούν, ένα καφενείο με χαμηλωμένα
φώτα ή ένα ρολόι θαμμένο στον κήπο. Αν και αυτοί ξέρουν τώρα
την ώρα. Ησυχία!
Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου