Στο παλιό μου σπίτι
απλώνουνταν μπροστά μου η θάλασσα
πνοή ασυδοσίας στα στήθια μου
ξεφυλλίζοντας ονειροκρίτες.
Τώρα
σκληρά βουνά
κόβουνε την όραση
όνειρα περικυκλωμένα.
Το άλογο
χλιμιντράει ξανά
οπλή και φλόγα.
Καβαλάρης
απάνω στις βουνοκορφές
αντηλιά στην απαλάμη
γυρεύει την ίδια τη θάλασσα
- δεν μπορώ να ζήσω
χωρίς πέντε καράβια στις ακτές μου
πανέτοιμα κι αστραφτερά.
Τα δυο βουνά, 1963
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου