Τι σύννεφο το πρόσωπο του ανθρώπου
Ή μάλλον σύννεφα που απ’ την απόσταση
Μας στέλνουν μιαν ενιαία εικόνα
Και συνεπώς παρ’ όλη του την πολλαπλότητα
Το εμπιστευόμαστε για σκέτο.
Έτσι και το δικό σου – με την ώρα
Πήρε να διαιρείται, να σκορπά
Σε λίγα συννεφένια ράκη
Που ανάμεσά τους με κατάπληξη αντικρίζαμε
Να μεγαλώνει ολοένα το γαλάζιο.
2001
Κοντή Σκιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου