Σπύρος Ζαχαράτος - Δύο ποιήματα

 ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΤΩΝ ΓΙΑΣΕΜΙΩΝ

Τα αήττητα μάτια ξαγρυπνούν·

περιμένουν τη μεγάλη ανατροπή

να πάρουμε το αίμα μας πίσω.

Τις Κυριακές των γιασεμιών

διαλέγομαι·

Με την Κατερίνα Γώγου

τον Νίκο Καρούζο

τον Μιχάλη Κατσαρό

και με όλους τους υπονομευτές της γαλήνης σας.

Η ζωή μας από κύκνος έγινε κοράκι·

περιμένω το φανάρι μου να ανάψει.

Αυτοί οι καινούργιοι παλιοί μου φαίνονται.

(σελ. 13)

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΥΝΘΗΜΑ

Καπνός Ζωές και Μνήμες δυστυχώς.

Κι όλα θαρρείς πως έχουν πεθάνει

Οι Δάσκαλοι οι Γέροντες που αγάπησες

και οι Ποιητές των χρόνων της αγρύπνιας.

Οι δρόμοι που ταξίδεψαν τα όνειρά σου κλειστοί.

Και τα χαρτιά σημαδεμένα.

Γενιά - γενιά στον όλεθρο σχεδόν ιδιωτεύουν.

Πια να ελπίσεις δεν μπορείς ούτε και ν’ ανασάνεις.

Είναι σκληρό το χάδι του χρόνου

αράχνη η εξουσία.

Όμως στον τοίχο της σχολής ανεξίτηλο

το τελευταίο σύνθημα θα μένει:

«Με αίμα θα προχωράει η ζωή

με αίμα θα γράφεται η ιστορία.»

Καληνύχτα Τσε

Άρη Βελουχιώτη

Καληνύχτα Λένιν.

(σελ.14)

Πηγή: Φύλακας Φυλαχτών, Οδός Πανός 2015.

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Σπύρου Αντωνόπουλου