Αντώνης Σκιαθάς - Σιωπή

Η αδερφή μου σκοτείνιασε, πλησιάζει τις μεγάλες σιωπές άλλοτε με ορμή φωτιάς,

που γεννάει θάλασσες στις υπερποντιες ανησυχίες για τον θάνατο

και

άλλοτε κρυμμένη στις στάχτες της μεγάλης νίκης των πρώτων ημερών,

γελά αέναα με αέρηδες

και φωνές στις κλίνες των ερώτων της.

Στους ήχους λοιπόν, των σταυρών που γέμισαν την πλαγιά με κατεστραμμένα άροτρα ακούει την αηδόνα να την καλεί στο φως.

Η αδερφή μου καιρό τώρα πλησιάζει το κορμί, έγινε δέντρο γεμάτο πετεινά που φέρνουν, το πρωί σε όλη της τη ζήση.

Ασκήσεις Ηδονής, 2016