Μέσα στο δωμάτιο ήμασταν εμείς
που διανύσαμε γυμνοί και μόνοι τη μεγάλη μαύρη εποχή.
*
Όλες μου οι αρχές συντρίφτηκαν από την εμπειρία
και πάνω απ’ τα συντρίμμια τους δεν ήθελα
ούτε δάσκαλο ούτε δικαστή ούτε πατέρα
*
Μόνο ένα μεγάλο πάθος (σαν το δικό μου)
μπορεί να διαπράξει τούτο το αμάρτημα:
του ύπνου πάνω στο σταυρό.
*
Θέλω νεκρούς που ζούνε (καθόλου ζωντανούς που έχουν πεθάνει). Και μια ποιότητα που δεν μπορώ να βρω από δω.
*
Σιωπώντας έγινα όλος γλώσσα.
Nίκος Α. Παναγιωτόπουλος, Σύσσημον (ή Tα Κεφάλαια), Ίνδικτος 2006.
Αντλήθηκε απ' το προφίλ της ποιήτριας Χαριτίνης Ξύδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου