Η σχέση μας με τους άλλους είναι ο χρόνος που τους δίνουμε
είπε εκείνος στην ταινία που έμελλε να πεθάνει ή ίσως είπε
ο χρόνος που δίνουμε είναι το μόνο που έχουμε δεν το θυμάμαι
ακριβώς πιθανώς επίσης να είπε το μόνο που υπάρχει είναι
ο χρόνος τίποτα εκτός χρόνου είπε ο ετοιμοθάνατος και
τότε άρχισες να σκέφτεσαι πόσο λίγο χρόνο έδωσες εδώ και
εκεί και μήπως τότε που έδινες ή δεν έδινε εκείνο τον χρόνο
είχες καταλάβει το ίδιο πράγμα αλλιώς δηλαδή τη σημασία
της παρουσίας και τη σημασία της απουσίας συνηθίζεται πάντα
να λέγεται πως η απόσταση είναι το σημαντικό και όχι
η εγγύτης η απόσταση που δημιουργεί επιθυμία αντίθετα η
εγγύτης την επιθυμία εξαφανίζει επιθυμία δική σου και επιθυμία
δική μου να ένας τρόπος αλλά παρουσία δική μου και
παρουσία δική σου ο άλλος τρόπος μπορεί να εξισωθεί η ένταση
της προσφοράς αν ο χρόνος δεν είναι μόνο ποσότης αλλά
και ένταση όμως ο ορισμός του χρόνου είναι η ποσότης τι είναι
ο χρόνος ενός θνητού παρά η ποσότης της ύπαρξής του ο
μετρήσιμος χρόνος ύπαρξης του θνητού είναι η θνητότης και
η ζωή του χρόνος εγγύτητας και χρόνος απόστασης χρόνος
χώρια και χρόνος μαζί είναι ό,τι μας δίνεται να ξοδέψουμε
αυτό η πορεία μας στον κόσμο είναι ή σπατάλη του χρόνου
που χωρίς να γνωρίζουμε το τελικό μέγεθός του μας έχει από
κάπου αλόγιστα να ξοδέψουμε δοθεί.
Φοίβη Γιαννίση, Ραψωδία, Εκδόσεις Gutenberg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου