Κατερίνα Καριζώνη - Μικρό βιογραφικό

Η μητέρα μου ήταν ένα δηλητηριώδες μανιτάρι
ο πατέρας μου μια φυλλοβόλα άνοιξη
αδελφή μου μια γαζία σε μια γλάστρα
στο χολ του σπιτιού.
Όταν μεγάλωσα η μαμά με κούρεψε
και άρχισε να με ταΐζει πολύ
για να παχύνω και να γελάει μαζί μου.
Με τα χρόνια δεν χωρούσα πια στο κρεβάτι μου
κι έτσι έφυγα απ’ το σπίτι
γέννησα δυο παιδιά-σκαλιστά
και τα έκρυψα σ’ ένα παλιό λεύκωμα
που το ξεφύλλιζα μέρα νύχτα.
Ο άντρας μου χάθηκε ένα πρωί που έπεσε
μια βροχή από σκουριασμένες καρφίτσες
κι εγώ έκανα την πρώτη μου απόπειρα
να πιω μελάνη και να πεθάνω.
Έτσι άρχισα να φτύνω ποιήματα
και να λερώνω διαρκώς τα χαρτιά
και ακόμα να σχεδιάζω χάρτες με ανοχύρωτες πόλεις
και νεκρούς στρατιώτες στα σύνορα
από έναν παλιό και χαμένο πια χαρτοπόλεμο
ώσπου όλα έγιναν σιγά σιγά σκόνη.
 
Από τη συλλογή Αρχαία δίψα (2020)