«Στη μνήμη του Μάνου Ελευθερίου»
Κάθε φορά που μία πράξη τελειώνει
ο άνθρωπος την ανάγκη νιώθει
έναν επίλογο να γράψει
στο χαρτί ή στην καρδιά του.
Αυτό που με το νου του είχε πλάσει
ν' αστράφτει θέλει στον ουρανό της δημιουργίας
να μείνει ακόμη και σε μία μικρή γωνιά
της Ιστορίας.
Βρίσκομαι στο σημείο εκείνο της ζωής
που θα 'πρεπε να «επιλογώ»
όμως νιώθω το παρελθόν μου να χάνεται, να φεύγει.
Γεύσεις και εικόνες αμυδρές
αφήνει πίσω του
όμως κανένα λόγο.
Αλλά υπάρχει ο αέρας.
Πότε βουίζει, πότε φυσάει δροσερός
τη φουρτούνα φέρνει και την απανεμιά.
Ναι, αυτός είναι ο σωστός επίλογος
μιας ολόκληρης ζωής
που βέβαια στο γιατί ήρθε
ποτέ δεν απαντά.
Με άλλο βλέμμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου