Ένα χωριό ακούει λυπημένο
Τραγουδάει ένα πουλί πληγωμένο
Είναι το μοναδικό πουλί στο χωριό
Κι η μοναδική γάτα στο χωριό
Το έφαγε και τ’ άφησε μισό
Και το πουλί σταματάει να τραγουδάει
Η γάτα σταματάει να νιαουρίζει
Και να γλείφεται
Και το χωριό κάνει στο πουλί
Μία κηδεία λαμπρή
Και η γάτα που είναι καλεσμένη
Περπατάει πίσω απ’ το μικρό αχυρένιο φέρετρο
Όπου έχουν βάλει το πεθαμένο πουλί
Το κουβαλάει ένα μικρό κορίτσι
Που δε σταματάει το κλάμα
Αν ήξερα ότι αυτό θα σου έκανε τόσο κακό
Του λέει η γάτα
Θα το ’χα φάει ολόκληρο
Κι έπειτα θα σου έλεγα
Ότι το είδα να πετάει
Να πετάει ως την άκρη του κόσμου
Εκεί κάτω τόσο μακριά
Απ’ όπου δεν θα ξαναγύριζε ποτέ
Θα λυπόσουν λιγότερο
Θλίψη και νοσταλγία μοναχά
Δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε πράγματα μισά!
Ποιήματα, μετάφραση Βαγγέλης Χατζηδημητρίου, Αθήνα: Θεωρία 1989.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου