Χωρίς λουλούδια χωρίς σημαίες χωρίς
τις μικρές -ή μεγάλες-
αυταπάτες. Ανοίγοντας
μονοπάτια στη στάχτη.
Με την κλεψύδρα στο χέρι. Και
τον εξάντα των ορθών συλλογισμών.
Στον
ωκεανό της πλάνης.
Μ`ένα όνειρο – σκάφανδρο
προσεγγίζω το βυθό.
Το σύμπαν διαθλάται.
Ο χρόνος συνθλίβεται.
ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ, ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1952-1992, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΙΓΜΗ, 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου