Η μοναξιά απλώνεται
σαν μυρωδιά καμένου λούστρου
απ’ το τζάκι κάποιου που πετάει
στη φωτιά ό,τι βρει για να ζεσταθεί
Γι’ αυτό ο αέρας είναι πέτρινος
Όμως σε ένα σπίτι
ένα παιδάκι
ζωγραφίζει γαλάζιο το κλαρί ενός δέντρου
και ο αέρας αποκτάει μια ρωγμή
Δημήτρης Μιχελουδάκης (1983 )
Πηγή: Συντηρητής ουράνιων τόξων , Εκδόσεις: Στίξις 2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου