Στη στοά της Αιόλου μια κυρία
πουλάει ενίοτε ανεμώνες
Τις αφήνει μόνες
κι εκείνη κάθεται στην όχθη και μιλάει στη χλόη
ώστε να μη νιώθεις άβολα που ανέξοδα κλέβεις
δόξες του χρώματος
Τόση αξιοπρέπεια
είναι ζήτημα αν ευνοεί τις πωλήσεις
Θα έπρεπε όμως
Εκείνη ομορφαίνει τόσο την όψη της λεωφόρου
Βέβαια δεν είναι κλωνάρι της άνοιξης
στάχυ του θέρους
έχει όμως επάνω της
μια τέτοια απόχρωση φθινοπώρου
που σε κάνει ν’ αγαπήσεις για λίγο
το χέρι της πόλης που σε πνίγει
το σώμα σου που το αντέχει
Μικρές ανάσες, Μελάνι, 2016 (2010).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου