Με μπαγλαρώνουν πάλι
στα σπάργανα της σημαίας
βιτσιές του γαλάζιου
ριγώνουν το κορμί μου
πάλι σφιχτό λουράκι
και βόλτα στο πεθαμένο πάρκο
κρανίο χαιρετώ σε
πύλη ευρύχωρη του θανάτου
Μου μαθαίνουν και πάλι
να στοιχίζω το βλέμμα
δέντρο φτερό τον άνεμο
τα φέρετρα να στοιχίζω μαθαίνω
τον εχθρό στον καθρέφτη
με τεντωμένο δάχτυλο
μου δείχνουν και πάλι
κι εγώ που έλεγα
να μεγαλώσω
να γίνω άνθρωπος
Το περίστροφο της σιωπής, Τα Τραμάκια, 1996.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου