Όπως οι φυλακισμένοι
σβήνουν μέρες στο μπετόν
οι ποιητές
την μοναξιά τους σβήνουν
στο πίσω μέρος
από 'να πακέτο τσιγάρα
«έθνος εξαιρετικά».
1989
.........................................................................................................................................
Έπλυνες το κορμί σου
με καυτό νερό
με προσοχή ξυρίστηκες
ντύθηκες ρούχα καθαρά
να πας κι εσύ
σαν άνθρωπος
στο καφενείο.
Γι' άλλη μια φορά
ούτε λαχειοπώλης δεν πλησίασε
μύριζε από μακριά
η αφραγκιά σου.
1988
........................................................................................................................................
΄Ενα σημάδι
Ένα σημάδι
ν’ αφήσω θέλω
ένα -μικρό κι ασήμαντο
για τους πολλούς- σημάδι.
Σαν τα τραγούδια
που ακούγονται απ’ τα μεγάφωνα
κάθε Κυριακή στα στρατόπεδα
κάθε γιορτή στο Ψυχιατρείο.
Πηγή: Γ. Λ. Οικονόμου, γιος δασκάλας. Θεσσαλονίκη: (αυτόγραφο τετράδιο του ποιητή) Ιούλιος 1997.
Το ποίημα «Ένα σημάδι» υπάρχει και στη συλλογή: Ένα με τη σκόνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου