Θυμάμαι είπα κρυώνω. Κι ήταν καλοκαίρι και σώματα,
εκατομμύρια κουκκίδες άμμου. Ο ήλιος έμοιαζε μικρός, αφού
κρυβόταν πίσω απ’ το λαιμό σου. Κι ύστερα όλη αυτή η σκέψη
για τις ιστορίες. Απ’ την αρχή του κόσμου και μετά. Πως πέφτανε
στα μάτια μου. Σταγόνες. Κανονικά, είπα, θα έπρεπε να υπάρχει
κάπου εδώ ένα μονοπάτι από λέξεις που πάει στο βυθό. Κι ίσως
ίσως πιο μέσα κι από εσένα.
Από τη συλλογή Φλου, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2019
Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/empneusi/poems-man-summer/5/ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου