Περπάτησα κάμποση ώρα κάτω από τις καστανιές της λεωφόρου ανεβαίνοντας από την Concorde. Άφησα στ’ αριστερά μου την Αψίδα της Ναπολεόντειας νίκης στο Αούστερλιτς και κατευθύνθηκα βόρεια.
Φωνές υπαίθριων πωλητών με τράβηξαν σ’ έναν παράδρομο της λεωφόρου MacMahon – Etoile. Στους πρώτους πάγκους της λαϊκής αγοράς παιδάκια πουλάνε λουλούδια.
Από κάπου κοντά ακούγεται μουσική. Η μελωδία από "Το κορίτσι με τα λιναρένια μαλλιά", του Debussy, πλέκεται με τις τραγουδιστές φωνές της αγοράς.
Και ναι! Δεν λαθεύουν τα μάτια μου! Ανάμεσα στους πάγκους διακρίνω την πεθαμένη παιδούλα, από το ποίημα του Χρίστου Λάσκαρη, να διαλαλεί, στην ευωδιαστή ελληνική μου γλώσσα: «Πάρτε βιολέτες, ωραίες βιολέτες».
Παίρνω ένα μπουκέτο.
Θα πάω τώρα στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Γερμανού ν’ αφήσω τις βιολέτες στο γλυπτό του Picasso "Τιμή στον Απολιναίρ".
Έτσι, ως χειρονομία ευγνωμοσύνης και τιμής, πρωθύστερη, στη μνήμη του ποιητή Χρίστου Λάσκαρη, όταν δεν θα ‘ναι πια μαζί μας και θα κάνει συντροφιά στους πεθαμένους των ποιημάτων του.
Paris, 12 Σεπτεμβρίου 2003 – Άσπρα Σπίτια, 3 Ιουνίου 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου