Περνάμε.
Κανένας σταθμός
να μας δεχθεί παντοτεινά
καμιά αγάπη
που να μας κρατήσει .
Είμαστε τα τραίνα που χάνονται
μέσα στη νύχτα σφυρίζοντας
αφήνουν καπνό και πάνε.
Τι πολιτείες του βορρά
τι πολιτείες του νότου!
Υποδοχές μες
σε μεγάλους σταθμούς
με τα ρολόγια έτοιμα
να μας χωρίσουν.
Τα τραίνα είμαστε
τα μαύρα πουλιά της μοναξιάς,
που στις αιώνιες γραμμές
κυλάμε.
Πηγή: Ποιήματα 1965-1975, Πάτρα 1976.
Απ' το προφίλ της Σοφίας Λάσκαρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου