Μαχμούντ Νταρουίς «Μάθημα Από Το Κάμα Σούτρα (Περίμενέ Την)»

Περίμενέ την με μια κούπα αζουρένια.

Περίμενέ την ένα δειλινό την Άνοιξη, ανάμεσα σε μυρωδάτα ρόδα.

Περίμενέ την με υπομονή αλόγου για βουνά εκπαιδευμένου.

Περίμενέ την με τη διαλεχτή καλαισθησία ενός πρίγκιπα.

Περίμενέ την με εφτά προσκέφαλα από σύννεφο.

Περίμενέ την μ’ ευωδιές από καιόμενο λιβάνι γυναικείο.

Περίμενέ την μ’ αντρικό άρωμα σανταλόξυλου στο άλογο καβάλα.

Περίμενέ την και μην βιάζεσαι.

Αν φτάσει αργά, περίμενέ την.

Αν φτάσει πιο νωρίς, περίμενέ την.

Μην τα φοβίσεις τα πουλιά μες στα πλεγμένα της μαλλιά.

Περίμενέ την να καθίσει σ’ έναν κήπο στ’ αποκορύφωμα της άνθισής του.

Περίμενέ την μην πειράξει ο αέρας του την τόσο άμαθη καρδιά της.

Περίμενέ την, από σύννεφο σε σύννεφο, το ρούχο απ’ τα σκέλια της να στείλει.

Και περίμενέ την.

Οδήγησέ την στο μπαλκόνι για να δει πώς πνίγετ’ η σελήνη μες στο γάλα.

Περίμενέ την και πριν το κρασί, να της προσφέρεις το νερό.

Τις δύο πέρδικες π’ αποκοιμήθηκαν στο στήθος της, μην τις κοιτάξεις.

Περίμενε κι ευγενικά το χέρι πιάσ’ της, όταν στο μάρμαρο την κούπα ακουμπήσει.

Σαν να μαζεύεις τη δροσιά γι’ αυτήν, περίμενε.

Μίλα της σαν το φλάουτο σε μια χορδή βιολιού που ’χει τρομάξει,

Σαν να ’ξερες από πιο πριν τι μέλλεται το αύριο να φέρει.

Περίμενε, και γυάλισε τα δαχτυλίδια της, τη νύχτα, ένα-ένα.

Περίμενέ την μέχρι η Νύχτα να σου πει, με τον δικό της τρόπο:

Κανείς δεν είναι ζωντανός, πέρ’ από σας τους δύο.

Έτσι, ευγενικά στον θάνατο, που τόσο επιθυμείς, οδήγησέ την και περίμενε.

(1999)

Επίμετρο

Μαχμούντ Νταρουίς (Mahmoud Darwish, 13 Μαρτίου 1941 - 8 Αυγούστου 2008): Παλαιστίνιος ποιητής που γεννήθηκε στο χωριό Αλ Μπάρουα της Γαλιλαίας.[1] Ήταν ο δεύτερος γιος μιας μουσουλμανικής σουνιτικής οικογένειας γαιοκτημόνων, η οποία κατέφυγε με τα οκτώ παιδιά της στον Λίβανο, αμέσως μετά την ίδρυση του Ισραηλινού κράτους, το 1948. Έζησε, πάντα με την αίσθηση του εξόριστου, στο Νταρ Αλ Άσαντ, στο Καρ Γιασίρ, στη Χάιφα, στη Μόσχα, στο Κάιρο, στη Βηρυτό, στον Λίβανο, στο Παρίσι και στη Ραμάλα, όπου και τάφηκε.

    Σε συνέντευξή του[2] σημειώνει: «Μπορώ να περιγράψω όλα όσα έγραψα ως ποίηση ενός εξόριστου. Γεννήθηκα εξόριστος. […] Υπάρχει εξορία στην κοινωνία, εξορία στην οικογένεια, εξορία στην αγάπη, εξορία μέσα σου. Όλη η ποίηση είναι έκφραση εξορίας ή ετερότητας».

    Διακρίθηκε και βραβεύτηκε πολλές φορές. Το έργο του, ποίηση και πρόζα, είναι ευρύ. Σε αυτό συγκαταλέγονται τα εξής: Πουλιά χωρίς Φτερά (1960), Φύλλα Ελιάς (1964), Ένας Εραστής από την Παλαιστίνη (1966), Τα Πουλιά πεθαίνουν στη Γαλιλαία (1970), Ωδή στη Βηρυτό (1982), Λιγότερα Τριαντάφυλλα (1985-86), Το Κρεβάτι Μιας Ξένης (1998), απ’ όπου και το μεταφρασμένο ποίημα, Το Ίχνος της Πεταλούδας (2008), κ.ά.

____________________

1. Περισσότερα για τη βιογραφία και το έργο του σε: Νταρουίς Μαχμούντ (2010). Κατάσταση Πολιορκίας, Μτφρ. από τα Αραβικά - Επίμ: Αγγελική Σιγούρου, Εκδόσεις Μαΐστρος, σσ. 209-223.

2. Στο Διαδικτυακό Περιοδικό Medium, Τ. 42, 2012-13, σε: https://thepalestineproject.medium.com/exile-is-so-strong-within-me-i-may-bring-it-to-the-land-667edf393af6

(μετάφραση από τ’ αγγλικά - επίμετρο: Σοφία Γιοβάνογλου)

Πηγή: https://ppirinas.blogspot.com/2024/09/blog-post_16.html