Κάθε που πιάνω ν' απελπιστώ απ' το παρόν
πετάγονται μπροστά μου αστραπές
-βιωμένες εικόνες από το εγγύς παρελθόν
Βοηθούν πολλοί
φίλοι οιονεί και οιονεί αντίπαλοι
θυμωμένα παιδιά
δείχνοντας τα δόντια
γρυλίζοντας αδημονία
τη λύσσα της επιστροφής
"στα πράγματα μέσα"
στου καζανιού το πλάι
οι κουτάλες αδηφαγούν
Όχι όχι όχι όχι όχιιιιι!
οχιές καλύτερα να πλημμυρίσουν
κάμποι και βουνά και πόλεις και χωριά
όχι πάλι και πάλι όχι
οχιές και πάλι οχιές
ας ξέρω πως έτσι στο τέλος θα γίνει
εκατοστό-εκατοστό ώρα-ώρα
ζυγώνει ο εφιάλτης
Όνειρο μεσημερινό
σε εφιάλτη απαρτιωμένο
η αγία παμφάγος οικογένεια
στο ελληνικό τραπέζι γύρω γύρω
τα κουταλοπήρουνα κροταλίζουν
τα σωματόψυχά μας όλων ξεκοκαλίζονται
Έτσι η σημερινή απελπισία
από άλλη υπέρτερή της πολτοποιείται
ακυρώνεται έτσι και επικυρώνεται
συστατικό κοινό του βίου του κοινού
Απελπισία από απελπισία
δε γιατρεύεται
νικάει πάντα το κακό
τα όμοια με όμοια δε θεραπεύονται
αλλά προτιμότερο ετούτο το παρόν
Απ' το προφίλ του Νίκου Γεωργόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου