Μόνο στου κάμπου την ερμιά
στην αύρα, στον αγέρα,
ορθό το δέντρο φαίνεται
σα νά ’χει συλλογή∙
τα φύλλα του σαλεύοντας
ρίχνουνε κάθε μέρα
τον ίσκιο τους στη γη.
Πετώντας, θά ’ρθουν τα πουλιά
να κάτσουν στα κλαριά τους∙
είναι κοράκια και δειλές
αγριοπεριστεριές,
το τρώει ο λειχήνας ο άρρωστος
κισσός ολόγυρά του
τυλίγεται προδοτικά
με μπερδεψιές γερές.
Ο μανιασμένος άνεμος
και τ’ άγριο αστροπελέκι
πόσες φορές τον θέρισαν
την αψηλή κορφή;
Νιώθοντας τα χτυπήματα
του ξυλοκόπου στέκει
μ’ ατάραχη κι υπέροχη
και θλιβερή μορφή.
Μετάφραση: Μήτσος Παπανικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου