Του Σεπτεμβρίου τερπνά απογεύματα
που σ’ άρεσε να ξαπλώνεις ξέσκεπος
με το μάγουλο μόλις να τρίβεται
πάνω στης νεροτριβής με χωριάτικη φόδρα
ντυμένα κλινοσκεσπάσματα
δίπλα στη χρήσιμη μόνο για σένα
λινοθήκη του υπνοδωματίου
μ’ εκείνον τον έκτακτο προσανατολισμό
του κομοδίνου κάτω απ’ τον Εσταυρωμένο
και το βαγιόξυλο.
Α, τερπνά τέτοια απογεύματα
που σας θυμάμαι και θλίβομαι
στου Οκτωβρίου ξυπνώντας κιόλας
το σκιερό απόβραδο.
Πηγή: Πενήντα, Εκδόσεις Ίκαρος 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου