Μαχμούντ Νταρουίς-Δύο Ποιήματα

Mahmud Darwish (1941-2008)

 Ανώνυμα πτώματα

 

Ανώνυμα πτώματα. 

Καμιά λήθη δεν τα ενώνει,

καμιά θύμηση δεν τα χωρίζει...

Ξεχασμένα στο χειμερινό χορτάρι

Πάνω στη δημοσιά,

Ανάμεσα σε δυο μακριές ιστορίες ανδρείας

και παθημάτων. 

«Εγώ είμαι το θύμα!» . «Όχι, εγώ είμαι το 

μόνο θύμα!». Εκείνοι δεν απάντησαν:

«Ένα θύμα δεν σκοτώνει ένα άλλο.

Και σε αυτή την ιστορία υπάρχει ένας δολοφόνος

Κι ένα θύμα.». Ήταν παιδιά,

Μάζευαν το χιόνι από τα κυπαρίσσια του Χριστού

Κι έπαιζαν με τους αγγέλους γιατί είχαν 

την ίδια ηλικία... το έσκαγαν απ' το σχολείο

Για να γλιτώσουν τα μαθηματικά

Και την αρχαία ηρωική ποίηση. Στα φράγματα,

Έπαιζαν με τους στρατιώτες 

το αθώο παιχνίδι του θανάτου.

Δεν τους το έλεγαν: Αφήστε τα όπλα

Και ανοίξτε τους δρόμους ώστε η πεταλούδα να συναντήσει

τη μητέρα της κοντά στο πρωί,

Ώστε να πετάξουμε με την πεταλούδα

Έξω από τα όνειρα, γιατί τα όνειρα είναι στενά

Για τις δικές μας πόρτες. Ήταν παιδιά,

Έπαιζαν και σκαρφίζονταν μια ιστορία για το κόκκινο τριαντάφυλλο

Κάτω απ' το χιόνι, πίσω από δυο μακριές ιστορίες 

Ανδρείας και παθημάτων.

Μετά το έσκασαν μαζί με τους μικρούς αγγέλους

Προς έναν καθαρό ουρανό.

(μετάφραση Μαρία Θεοφιλάκου, 

Έχω μια Θέση σ' ένα Ερημωμένο Θέατρο

Έχω μια θέση σ' ένα ερημωμένο θέατρο
στη Βηρυτό. Μπορώ να ξεχάσω, και μπορώ να θυμηθώ
την τελευταία πράξη χωρίς νοσταλγίες ... όχι για τίποτα άλλο
παρά γιατί το έργο δεν γράφτηκε
δεξιοτεχνικά ...
Χάος
όπως στις μέρες του πολέμου εκείνων σε απόγνωση, και μια αυτοβιογραφία
του παλμού των θεατών. Οι ηθοποιοί έσκιζαν τα σενάρια τους
κι έψαχναν τον συγγραφέα ανάμεσά μας, εμείς οι μάρτυρες

καθισμένοι στα καθίσματά μας
Λέω στον γείτονά μου τον καλλιτέχνη: Μην τραβάς το όπλο σου,
και περίμενε, εκτός αν είσαι ο συγγραφέας!
—Όχι
Τότε με ρωτάει: Και συ είσαι εσύ ο συγγραφέας;
—Όχι
Έτσι κάτσαμε φοβισμένοι. Λέω: Να 'σαι ουδέτερος
ήρωας που δραπετεύει από προφανή μοίρα
Αυτός λέει: Κανένας ήρωας δεν πεθαίνει τιμημένος στη δεύτερη
σκηνή. Θα περιμένω για τα υπόλοιπα. Ίσως θα
αναθεωρούσα μια απ' τις πράξεις. Και ίσως θα διόρθωνα
τι έκανε το σιδερικό στους αδερφούς μου.
Έτσι λέω: Είσαι εσύ λοιπόν;
Απαντάει: Εσύ κι εγώ είμαστε δυο καμουφλαρισμένοι συγγραφείς και δυο

καμουφλαρισμένοι μάρτυρες
Λέω: Πώς είναι αυτό δικό μου θέμα; Εγώ είμαι ένας θεατής
Λέει: Κανένας θεατής στην πόρτα της αβύσσου ... και κανείς
δεν είναι ουδέτερος εδώ. Και πρέπει να διαλέξεις
τον ρόλο σου στο τέλος
Έτσι λέω: Έχω χάσει την αρχή, ποια είναι η αρχή;

(μετάφραση Μαρία Θεοφιλάκου, 

Πηγή: https://trenopoiisis.blogspot.com/2021/05/mahmud-darwish-tribute-to-victims-of-Gaza.html.html?fbclid=IwAR0msztRGLGIwFRBhVRHvQqDW7ZhE-mr0kos5zTMN_WOHyN0OD-kBrLacys