- «Ο πεζογράφος και ο θεατρικός συγγραφέας «είναι επιμελητές χάους»
- «Ο συγγραφέας είναι ένας ποιμένας νεφών. Ποιμαίνει σύννεφα τα οποία πρέπει να αφήνει ελευθέρα και ταυτόχρονα να είναι σε πλήρη εγρήγορση, να παρακολουθεί την κίνησή τους ώστε να επιλέγει ποιες κινήσεις τον ενδιαφέρουν και σε ποια διάταξη. Είναι όπως και στις πλήρεις μουσικές συνθέσεις. Το ίδιο ακριβώς ισχύει στις συνθέσεις του Μότσαρτ και του Μπαχ. Ο συγγραφέας δεν φωτογραφίζει, ο συγγραφέας ζωγραφίζει. Γιατί το να φωτογραφίσεις τη ζωή ή τη φύση είναι ένα είδος βλασφημίας».
- «24 σύμβολα κι αυτά λειψά… Η μάχη είναι μια: να μην εξηγήσεις. Το μυστήριο δεν είναι πεπερασμένο και δεν θα λυθεί. Εχει προορισμό να μένει άλυτο. Η λέξη, είναι μια ευγενής απόπειρα, μια ευγενής ματαιοπονία να εξηγήσεις άρρητα πράγματα. Δεν μπορείς να μην προσπαθήσεις. Ο Δαίδαλος θα έφτιαχνε τα φτερά έτσι κι αλλιώς και μάλλον ήξερε ότι θα λιώσουν… Το έργο μου ακολουθεί τον δρόμο που θέλει, εγώ είμαι ο θεράπων, ο υπηρέτης του, εκείνο με χρησιμοποιεί, χρησιμοποιεί τη λογική, την ευφυΐα, την αισθητική, τη φιλοδοξία μου».
- «Η σκέψη που έχεις μισοκάνει και μένει ημιτελής, η λέξη που δεν είπες, το όνειρο που είδες, είναι πραγματικότητες. Αλλά κι η τρέλα είναι πραγματικότητα, είναι μια λογική αχαρτογράφητη που δεν είμαστε σε θέση να την αποκωδικοποιήσουμε. Οσο για τον μαγικό ρεαλισμό, η λέξη ρεαλισμός εξαργυρώνεται, απορροφάται από τη λέξη μαγικός».
Πηγή:https://www.tovima.gr/2021/05/28/opinions/i-pandimia-kai-o-paylos-matesis/?fbclid=IwAR22MGye83HFYSQ1BOaXSlf6B2Prl258llJFdP8MZ0NeGhua0jWjSeB57dM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου