Ένα τραγούδι κρατάει συνήθως τρία ή και πέντε λεπτά. Σαράντα τραγούδια τρίλεπτα είναι δύο ώρες. Σαράντα πεντάλεπτα, τρεις ώρες και είκοσι λεπτά. Το ωράριο στο εργοστάσιο των σωληνωτών λαμπτήρων ήταν οχτώ ώρες και δε γινότανε να τραγουδάς και τις οχτώ ώρες, για να μη νιώθεις το χρόνο. Την πρώτη μέρα θα τραγούδησα σαράντα τραγούδια. Τη δεύτερη καμιά δεκαριά, την τρίτη ούτε ένα. Και που τραγουδούσα, σχεδόν μάταιο, ο χρόνος κολλούσε πεισματικά... Κι από τον εκκωφαντικό θόρυβο των μηχανών που δούλευαν αλυσίδα ούτε τη φωνή μου δεν μπορούσα να ακούσω.
Το 1936 γεννήθηκα σ' ένα ορεινό χωριό. Το 1936 ο Σαρλό γύρισε τους «Μοντέρνους καιρούς». Μια εικοσαετία αργότερα χτυπιόμουν απ' το γέλιο, βλέποντας στο φιλμ εκείνον τον ανθρωπάκο που, όπου έβλεπε κουμπί, το θεωρούσε για μπουλόνι και το ‘στρίβε... Το 1970 ζούσα ο ίδιος τους «Μοντέρνους καιρούς» και φυσικά δε χτυπιόμουν απ' το γέλιο. Αντίθετα, πονούσε πιασμένο όλο μου το κορμί απ' την ορθοστασία. Το μυαλό μου κουδούνιζε σαν ηχείο κι αισθανόμουν αγωνία και φόβο μέσα σ' εκείνο το τερατώδες εργοστάσιο. Πού άρχιζε; Πού τέλειωνε; Φυσικά άρχιζε από κάπου, τέλειωνε κάπου, όμως ποτέ δε σταματούσε. Δούλευε με βάρδιες είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο κι έβγαζε λάμπες. Ο θόρυβος απ' τις μηχανές που γύριζαν τρομακτικός. Και τα μεγάφωνα, πολλά και παντού, σ' όλη την ένταση ανοιγμένα να μεταδίδουν μουσική, γιατί οι μελέτες απόδειξαν πως η παραγωγή μεγαλώνει πιο γρήγορα με τη μουσική... Κι ο εργάτης άνθρωπος εκεί μέσα καταργημένος. Γιατί, τι άλλο είναι εκτός από κατάργηση το μαρτύριο να βιδώνει ακούνητος στην ίδια θέση βιδούλες σ' ένα όμοιο εξάρτημα;
Την τρίτη μέρα ζήτησα να μου επιτρέψουν να δουλέψω σ' όλα τα στάδια που απαιτεί η πορεία κατασκευής μιας λάμπας απ' την αρχή. Μου αρνήθηκαν, γέλασαν και μ' έδιωξαν ύστερα από είκοσι μέρες σαν απροσάρμοστο...
Μήτσος Κασόλας, Η άλλη Αμερική, ΚΕΔΡΟΣ 1984.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου