Ο κύριος Κ. έλεγε πως είναι σφάλμα να καταπίνεις σιωπηλά την αδικία που σου έγινε, και διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία: «Κάποιος περαστικός είδε ένα αγόρι που έκλαιγε και το ρώτησε τι είχε πάθει. "Είχα δύο γρόσες για να πάω σινεμά" είπε το αγόρι, "κι ένα παιδί που περνούσε, μου βούτηξε τη μια γρόσα από το χέρι" – και του ΄δειξε ένα παιδί λίγο πιο πέρα. "Και δε φώναξες βοήθεια;" ρώτησε ο περαστικός. "Πώς δε φώναξα!" είπε το αγόρι, και τα αναφιλητά του δυνάμωσαν. "Και δε σ' άκουσε κανείς;" ρώτησε πάλι ο περαστικός, και το χάιδεψε τρυφερά. "Όχι" είπε μέσα στ' αναφιλητά το αγόρι. "Και γιατί δε φώναζες πιο δυνατά; Δεν μπορούσες;" ξαναρώτησε ο περαστικός. "Όχι" ξανάπε το αγόρι, που βλέποντάς τον να χαμογελάει, ένιωσε την ελπίδα του να ζωντανεύει. "Τότε δώσ' μου την κι αυτή" είπε ο περαστικός, και αρπάζοντάς του την άλλη γρόσα από το χέρι, συνέχισε ανέμελα το δρόμο του.
Πηγή:https://www.culturebook.gr/arxeio/ixni-grafis/bertolt-brecht-i.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου