Πάνω απ’ όλα τα πράγματα αγαπώ την ψυχή σου. Μέσα απ’ της σάρκας το πέπλο τη βλέπω να λάμπει στα σκοτεινά: με τυλίγει, μ’ αλλάζει, να ξεχειλίσω με κάνει, μ’ αιχμαλωτίζει.
Και τότε μιλώ για να νιώσω την ύπαρξη μου, γιατί εάν δεν μιλούσα η γλώσσα μου θα ‘χε μουδιάσει, η καρδιά να χτυπά θα είχε πάψει, κι εξολοκλήρου εγώ, δίχως λάμψη καμιά, θα ‘χα στεγνώσει.
***
Κάθε φορά που σ’ αφήνω, συγκρατώ στα μάτια μου το φεγγοβόλημα τού τελευταίου σου βλέμματος.
Και, τότε, τρέχω να κλειστώ μέσα, σβήνω τα φώτα, αποφεύγω τον κάθε θόρυβο για μην μπορεί τίποτα να κλέψει ούτε ένα ψήγμα απ’ την αιθέρια του βλέμματος σου ουσία, την ατέλειωτη ηδύτητα του, την αγνή συστολή του, την εκλεπτυσμένη σαγήνη του.
Όλη τη νύχτα, με των δαχτύλων τους ρόδινους κόμπους, χαϊδεύω τα μάτια που σ’ αντικρίσανε.
***
Χλομάδα της όψης σου που ‘χει απολέσει όλο το αίμα της!
Χυμοί ανθών «μη με λησμόνει» να περνάνε μέσα από τις ίνες του δέρματος!
Όταν ακούμπησα, επάνω σ’ αυτήν την αγνότητα, το νεκρό τριαντάφυλλο του στόματος μου, πιο ανάλαφρη ήμουν απ’ του ίσκιου τον ίσκιο….
Alfonsina Storni (1892-1938)
Ερωτικά Ποιήματα
Μετάφραση,Επιλεγόμενα: Στέργιος Ντέρτσας
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bibliotheque
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου