Paul Celan-Ποιήματα

ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

Σαν πεταλούδα μες στη νύχτα
άφησέ με στον ελαφρύ σου ύπνο:
πάνω σου να παραμένω σιωπηλός
παρατηρώντας την ανάσα σου

μες στον καθρέφτη δεν είναι πολύ αργά
ανακηρύσσει τις ώρες σου κορόνες
το φεγγάρι δεν θα φωτίσει τα μαλλιά σου
όπως έρχεται φυσώντας

βλέπω κάτω από τα βλέφαρά σου
έτσι όπως κρύβονται από τους ξένους
έχω την τάση για σένα να τείνω
σε αυτό που κινείται…

Εάν στη συνέχεια σηκώσεις τα χέρια σου
γιορτάζοντας στο σκοτάδι σαν νυμφευμένη
είμαι αυτός που θροΐζει σαν πέπλο
ενώ εσύ σαν ξένη φτερουγίζεις.

ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ

Δεν αναζητώ στα χείλη μου το στόμα σου
ούτε τον ξένο μπροστά στην πόρτα
ούτε τα δάκρυα στο μάτι.

Επτά νύχτες ψηλότερα οδεύει το Κόκκινο στο Κόκκινο
επτά καρδιές βαθύτερα και το χέρι χτυπά την πόρτα
επτά τριαντάφυλλα αργότερα θροΐζουν στην πηγή.

 

ΛΟΥΛΟΥΔΙ

Η πέτρα.
Η πέτρα στον αέρα, την οποία ακολούθησα.
Το μάτι σου τόσο τυφλό, όπως η πέτρα.

Ήμασταν
χέρια,
δημιουργήσαμε το άδειο σκοτάδι, βρήκαμε
τη λέξη που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού:
Λουλούδι.

Λουλούδι – εικονική λέξη.
Το μάτι σου και το μάτι μου:
εξασφαλίζει
για νερό.

Ανάπτυξη.
Από πέτρινη καρδιά σε πέτρινη καρδιά
προσθέτοντας άνθη.

Μια λέξη, όπως αυτή, και τα σφυριά
κραδαίνουν στους εξωτερικούς χώρους.

 

ΜΑΥΡΟ,
όπως οι πληγές της μνήμης,
σκάβουν στα μάτια αναζητώντας σε
στη ρίζα των δοντιών με διαφάνεια
δαγκώνεις την πατρίδα του στέμματος,
το κρεβάτι μας όμως παραμένει:

μέσα από αυτή την υποδοχή θα πρέπει να έρθεις –
θα έρθεις.

Στον σπόρο –
η αίσθηση
αστέρι είσαι, λάμπεις στη θάλασσα, βαθιά, για πάντα.

Το να δώσεις ένα όνομα έχει ένα τέλος,
εναποθέτοντας πάνω σου το πεπρωμένο μου.

  Πηγή: μετάφραση: Γιώργος Λίλλης

Αναδημοσίευση από:https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/16410-petalouda