Τάσος Ζερβός-Ύστατη πράξη

Στὸν Ἀνδρέα Μυλωνᾶ

Λίγο πρὶν φύγω θ’ ἀνακρίνω ὅλους τοὺς στίχους μου

καὶ ἄτεγκτος μαζί τους θὰ φανῶ.

Χρόνια ὑποψιάζομαι πὼς μοῦ ‘κρυψαν

ὁλόκληρο οὐρανό.

Θὰ τοὺς χωρίσω τὸν ἕναν ἀπ’ τὸν ἄλλονε

ἀκόμα καὶ τοὺς τίτλους θ’ ἀνακρίνω

καὶ ὅποιον βρίσκω πὼς ἡ γλώσσα του διχάλωνε

χωρὶς φεγγάρι καὶ νερὸ θὰ τὸν ἀφήνω.

Κι ὅταν ἐντοπιστοῦν οἱ ὕποπτοι,

σὲ συλλαβές, σὲ γράμματα, σὲ λέξεις

θὰ τοὺς τεμαχίσω.

Στὰ ὑπόγεια τοῦ νοῦ μου πατώντας καὶ συνθλίβοντας

ὅ,τι μοῦ πῆραν θὰ τὸ πάρω πίσω.

Καὶ μοναχὰ τὴν ὕστατη στιγμή,

καθὼς θὰ χάνεται, λόγος, ρυθμὸς καὶ βῆμα,

μὲ τὸ δικό μου θ’ ἀνακατέψω αὐτὰ τὰ πτώματα

μήπως καὶ βγεῖ κανένα ποίημα.

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ Ή ΤΟ ΜΕΣΙΑΝΟ ΚΑΤΑΡΤΙ (1988-1995)